Ninkes speciale verjaardagscadeau

We zijn met de jeep naar het oerwoud geweest in de bergen.
Het was wel redelijk ver rijden.
Onderweg zagen we rijstvelden.

Een meneer gaf uitleg over de olifanten.
Je mag niet achter de olifanten staan aan hun poten,
maar wel er voor of er naast.
Als de olifant in het water ligt, mag je niet aan zijn poten staan, maar wel aan de rug of aan de kop.
Anders kan de olifant jou per ongeluk een trap geven.

Er zijn 5 olifanten in het stukje oerwoud waar wij waren: 3 grote en  1 baby (die heet Nana) en 1 broertje.
We hebben gespeeld met de olifanten in de modder en in het water.

Het eten
De olifanten drinken water. Dat doen ze met hun slurf.
Ze eten banaan. En als je ze een banaan wil geven dan moet je zeggen "boonboon". Dan steek je de banaan in de slurf of in de mond van de olifant. Ze eten ook boombladeren, pompoen, wortelen, riet, ... Maar geen vlees.
We hebben ook vitamine C-bollen gemaakt voor de olifanten.
Daar zaten graantjes in, rijst, pompoen, banaan, zout, caramel en tamarine in (een soort zuur fruit).

Ik vond het superleuk, vooral in het water spelen met de olifanten!
Kobe

Noot: dat we lang getwijfeld hebben, over meedoen of niet aan die olifantentoestanden waar ze je hier mee om de oren slaan. Zoals ik in de blogpost over Ayutthaya schreef, zijn we geen fan van dieren die moeten opdraven en trucjes doen ter vermaak van de mens. Na wikken en wegen ons laten overhalen door een mooie folder en goede teksten op de website. Eco-toerisme, ethisch bewustzijn, dierenwelzijn, ...  Ze weten wel welke begrippen ze in de strijd moeten gooien om die kritische westerlingen te paaien ;-) De kracht van goede communicatie! 
Dat de kinderen het gewéldig vonden, zie je duidelijk op de foto's (Kobe overweegt plots een nieuwe beroepskeuze). En weet je, op het eerste zicht zag het er ook allemaal heel oké uit: een natuurlijke omgeving, veel ruimte, geen ritjes op de olifanten, geen overdreven selfie-geposeer met mensenknuffelende tientonners, ... Gidsen-entertainers voor de toeristen enerzijds en vakkundige verzorgers-op-de-achtergrond voor de olifanten anderzijds. Verzorgde dieren zonder zichtbare tekenen van mishandeling. Kolossen, "gered" uit de handen van minder zorgzame zielen, die in dit kamp een "waardige" oude dag krijgen.
Maar toch bleef er een stemmetje in mijn achterhoofd zeuren, een wrang gevoel knagen. Want zo'n bende verschrikt en/of enthousiast gillende bleekscheten om je heen, écht deugddoend kan dat voor zo'n dier toch niet zijn, hoeveel bananen ie ook toegestopt krijgt...